Dinsdagochtend 06.30 uur, dat is weer een tijd geleden.. Mijn telefoon speelt deuntje van mijn wekker alweer fanatiek af. Iets té fanatiek als je het mij vraagt.. Voor ik de wekker uitzet kijk ik snel naast me.. Check, manlief is al weg (ok, ik mag niet klagen, hij moet écht vroeg opstaan). Nadat mijn tweede wekker ook is afgegaan weet ik dat het nu tijd is om echt op te staan. De vakantie is weer voorbij.
De dag begint
Snel onder de douche en door naar de volgende uitdaging, de kids wakker maken. Want ook al hebben we geprobeerd ze op tijd weer een beetje in het normale ritme te krijgen, het vroege opstaan vinden ze toch niet zo’n leuk idee..vooral niet na een heerlijke lange vakantie. Op dit moment realiseer ik me weer dat het nu écht tijd is voor een wekker voor de oudste. Die kan alvast op m’n to-do list voor deze week.
Spanning
Eenmaal aan de ontbijttafel merk ik aan de oudste dat hij het toch wel weer erg spannend vind. Niet zo gek ook, dit is het begin van weer een nieuw hoofdstuk, starten in groep 4 (cliché maar waar: JEETJE wat wordt hij toch groot!!)! Naast spanning merk ik ook wat onzekerheid. Want we hebben, op aanraden van zijn juf van groep 3, de hele zomer extra geoefend met lezen om te zorgen dat hij op het juiste niveau kan starten. Maar nu is het ineens écht zover. Ik weet dat hij het kan en z’n stinkende best doet. En dat laatste is voor mij het belangrijkste. Zijn perfectionisme is bewonderingswaardig, maar kan hem ook behoorlijk in de weg zitten.. En dat uit zich op vele verschillende manieren, van driftbuien tot hele creatieve pogingen om onder bepaalde taken uit te komen.. Maar zover komt het gelukkig deze ochtend niet. Uiteindelijk lijkt hij redelijk gerustgesteld en heeft er toch ook wel weer zin in.
En de kleinste..die heeft voor de vakantie een paar maanden kunnen wennen in groep 1. En man, die tijd had ze hard nodig. Want wat dat betreft is ze een totaal ander kind dan haar grote broer. Vooral het afscheid nemen is voor haar onwijs lastig. De laatste weken voor de vakantie ging dit al stukken beter (ik hoefde haar eindelijk niet meer huilend van me af te trekken en achter te laten bij de juffrouw), dus ik hoop van harte dat we het nieuwe schooljaar ook op deze manier kunnen beginnen.
Tijd om te gaan! Ik werk vandaag gelukkig een dagje thuis, dus we kunnen de file rondom de school vermijden en op de fiets op weg naar de eerste nieuwe schooldag! Het begin van een nieuw avontuur!